Πώς λειτουργεί ο παραδειγματισμός και πώς η δύναμη της κουλτούρας, της συνήθειας και του μιμητισμού...

το παραπάνω βίντεο είναι από http://www.youtube.com/watch?v=Dd_KEtaMH5k

Τι κάνουμε στα δύσκολα;

το παραπάνω βίντεο είναι από http://www.youtube.com/watch?v=qZGqOFHVzMM

«...τι είπαμε κάνουμε στα δύσκολα;
ΚΟΛΥΜΠΑΜΕ, ΚΟΛΥΜΠΑΜΕ, ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ!»

Το μήνυμα της εβδομάδας...

«Πιάσε το πρέπει από το Ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.» (Ο. Ελύτης)

Κινέζικος πολλαπλασιασμός...

το παραπάνω βίντεο είναι από http://www.youtube.com/watch?v=Ebb5N7AIDcw

Φυσάει κόντρα...

το παραπάνω βίντεο είναι από http://www.youtube.com/watch?v=2ho4-lpihc4

Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς...

Θα είμαστε όλοι εκεί...

Οι μαθητές του Νηπιαγωγείου και Δημοτικού Σχολείου Μεταμόρφωσης σας καλούν στην Χριστουγεννιάτικη γιορτή τους την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011, στις 10.00 π.μ.!

«Δώσε την αγάπη…

Ο Μάνος και ο Στάθης είναι φίλοι και συμμαθητές σε ένα διαπολιτισμικό σχολείο. Κάθονται στο ίδιο θρανίο μέχρι που κάποια μέρα η δασκάλα τους, η κυρία Μάρθα, τους αλλάζει θέση με αφορμή τον ερχομό δύο παιδιών από άλλες χώρες. Η αλλαγή αυτή δυσαρεστεί τα παιδιά. Κάποια μέρα η κυρία Μάρθα προτείνει στην τάξη να ετοιμάσουν μια πρωτότυπη γιορτή…

Ήταν μια Δευτέρα κοντά στα Χριστούγεννα και η κυρία Μάρθα λίγο πριν φύγουν από το σχολείο τους είπε:

-Αύριο θα κάνουμε μια γιορτούλα μέσα στην τάξη.

-Τι γιορτή; Ποιος άγιος γιορτάζει; Ρωτούσαν τα παιδιά.

-Αυτός ο άγιος δεν υπάρχει στο ημερολόγιο. Μην ψάξετε, γιατί δε θα τον βρείτε. Είναι ο άγιος της φιλίας.

-Μα δεν έχει όνομα;

-Να τον πούμε… Φιλάγιο; Φώναξε ο Μάνος.

-Να τον πούμε έτσι, συμφώνησε η δασκάλα του. Για να τον τιμήσουμε, αύριο θα φέρετε όλοι σας ένα δωράκι για ν’ ανταλλάξουμε μεταξύ μας δώρα. Σύμφωνοι; Περίεργη γιορτή, αλλά… σύμφωνοι!

Του Μάνου το μυαλό έτρεξε στο φίλο του το Στάθη. Ήξερε τι θα του πάρει. Ένα φακελάκι με ποδοσφαιριστές της αγαπημένης του ομάδας. Τον Γιάννους, που καθόταν και δίπλα του, ούτε που τον σκέφτηκε.

Την επόμενη μέρα αυτός ο άγιος της φιλίας που δεν είχε όνομα θα πρέπει να ήταν πολύ χαρούμενος. Γιατί όλα τα παιδιά είχαν φέρει κάτι μαζί τους, ακόμα και χαρτιά με ζωγραφιές, ακόμα και ποιηματάκια.

Η Ντανιέλλα είχε φέρει ένα ταψί πρασόπιτα να τη μοιράσει σε όλους. Ο Γιάννους είχε φέρει ένα καλαθάκι μήλα.

-Τι θα τα κάνεις τόσα μήλα; Ρώτησε το Πολωνεζάκι, ο Μάνος. Θα τα φας όλα εσύ; Θα σκάσεις! Θα κάνεις μπαμ! Ο Γιάννους έκανε πράγματι μπαμ, αλλά όχι από το πολύ φαΐ. Όταν ήρθε η σειρά του να δώσει τα δώρα του, πήρε το καλαθάκι του, στάθηκε μπροστά στην έδρα, ξανθούλης και κοντός καθώς ήταν, με τα παραπονεμένα του ματάκια, κι άρχισε να τραγουδά με την όμορφη φωνούλα του κάτι στα… κινέζικα, δηλαδή στα πολωνικά.

Αφού τέλειωσε το τραγούδι στη γλώσσα του, πέρασε απ’ όλα τα θρανία κι έδωσε στους συμμαθητές του ένα μήλο, λέγοντας τους σε σπασμένα ελληνικά: “Ντόσε την αγάπη όπως ντίνεις ένα μήλο, έτζι αμπλά!”

Όλα τα παιδιά κρατούσαν στο χέρι τους ένα μήλο που μιλούσε για την αγάπη. Το χάρηκαν σαν να ήταν παιχνίδι. Κι άρχισαν να πετούν το ένα στο άλλο το μήλο λέγοντας: “ Δώσε την αγάπη όπως δίνεις ένα μήλο. Έτσι απλά.”»

Απόσπασμα από το βιβλίο του ΟΕΔΒ «Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Α’ & Β’ Δημοτικού- Το δελφίνι», σελ.107-108, συγγραφέας Αγγελική Βαρελλά

...

«(...) ένα πράγμα πρέπει πάση θυσία να αποφύγουμε, την ήσυχη συνείδηση, η οποία είναι πάντα μια ψευδής συνείδηση. Χάρη στο έργο της μνήμης, πρέπει να φτάνουν ως εμάς και να μας κατατρύχουν οι διάφορες μορφές βαρβαρότητας: οι υποδουλώσεις, το δουλεμπόριο των Μαύρων, οι αποικιοκρατίες, οι ρατσισμοί, ο ναζιστικός και σοβιετικός ολοκληρωτισμός. ( ...) Αυτή είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση, αν θέλουμε να υπερνικήσουμε τους νέους κινδύνους της βαρβαρότητας. Αλλά καθώς η ένοχη συνείδηση είναι επίσης μια ψευδή συνείδηση, ένα πράγμα χρειαζόμαστε, μια διπλή συνείδηση. Στη συνείδηση της βαρβαρότητας πρέπει να ενσωματώνεται η συνείδηση ότι η Ευρώπη παράγει, με τον ανθρωπισμό, τον οικουμενισμό, τη σταδιακή ανάπτυξη της πλανητικής συνείδησης, τα αντίδοτα στην ίδια τη βαρβαρότητά της...»

Για την αξιοποίηση του τοπικού και την οργανική του ένταξη το μάθημα της Ιστορίας βλ. Μ. Βλάχου, «Η αξιοποίηση του τοπικού περιβάλλοντος και η οργανική του ένταξη το μάθημα της ιστορίας » στο Γ. Κόκκινος, Ε. Νάκου, ( επιμ.) Προσεγγίζοντας την ιτορική εκπαίδευση στις αρχές του 21ου αιώνα, Μεταίχμιο, Αθήνα 2006, σ. 395-447

Ο μικρός πρίγκιπας...

το παραπάνω βίντεο είναι από http://www.youtube.com/watch?v=TbFK2Ds2Rb4

«Δε βλέπει κανείς πολύ καλά παρά μονάχα με την καρδιά. Ό,τι είναι σημαντικό δεν το βλέπουν τα μάτια.» (Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ)

Όλοι μαζί ονειρευόμαστε!

«Είμαστε άνθρωποι, μοιραζόμαστε τον πλανήτη. Μοιραζόμαστε τις ίδιες χαρές και λύπες, τις ίδιες προσδοκίες, τις ίδιες διαψεύσεις. Μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες και αγωνίες, τον ίδιο αγώνα για μια ανθρωπότητα λιγότερο απάνθρωπη, με ειρήνη, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη. Το δικαίωμα στο όνειρο που το έχουν όλοι οι άνθρωποι παίρνει την αληθινή του διάσταση, όταν τα παιδιά ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο.» (Α. Σαμαράκης) ... και το σχολείο είναι μια προσφορά για έναν καλύτερο κόσμο! Άπλωσε το χέρι σου! Μάθε και μάθε! Άδραξε την ευκαιρία σου για την πραγμάτωση του κόσμου που εσύ ονειρεύεσαι!